Gece yarısı telefonun titreşimiyle uyandım, gözlerimi açtığımda kuzenimin gönderdiği hesap ekran görüntüsünü gördüm—altı ay önce on bin lira "okul ücreti" ödemek için elinde tutan o acemi şimdi hesap bakiyesi arkasında dört sıfır var.

Açıkçası, o zaman yaşadığım şok, o yıl tek bir işlemle 500.000 kazanmak kadar büyüktü. Bu çevrede hızlı para kazanan çok ama çok insan var, ama küçük sermayeyi istikrarlı bir şekilde büyütmeyi başaranlar asla şansa dayanmazlar. Bu sektörde altı yıl geçiren biri olarak, ne kadar "zengin olma efsanesi"nin sonunda "sıfıra inme felaketi"ne dönüştüğünü çok iyi biliyorum. Kuzenimin bu sefer çıkmayı başarması, benim gerçek parayla girdiğim çukurlara basmasından başka bir şey değil.

Bugün birkaç kanlı dersimi açıkça anlatacağım, her birinin arkasında gerçek bir bedel var.

**Kaldıraç meselesinde, bıçağı kanat gibi kullanmayın**

Başlangıçta ben de havaya girmiştim. 20 kat kaldıraçla hesap rakamlarının yukarı doğru zıplayışını izlemek, insanı şişiriyor, kendimi seçilmiş bir trader gibi hissettiriyordu. En çok aklımda kalan bir sefer, sabah pozisyon açtım, öğleden sonra hesabımda 500.000 daha vardı, o akşam arkadaşları çağırdım, kebap yedik, biralar kutu kutu taşındı.

Sonra gerçek bana bir tokat attı. O yıl düzenleyici politikalar aniden sıkılaştı, iki saatten kısa bir sürede, hesap altı haneli rakamlardan dört haneli rakamlara düştü, ekrana bakıp yenileyerek, parmaklarım donmuştu. Sonra bir gerçeği anladım: Kaldıraç çift taraflı bir bıçaktır, eti keserken kendini de kesebilirsin. Acemi bunu bir hızlandırıcı olarak kullanıyor, aslında ana parayı tehlikeye atmak demek.

Şu anda kaldıraç oranım 3 kat ile sınırlı, tek bir varlık pozisyonu toplam fonların %5'ini geçmiyor. Korkmuş olduğumdan değil, çok sayıda kişinin başarısız olduğunu gördüğüm için.