Bir para birimini zayıf tutmanın gerçek maliyeti nedir? Tayvan'ın para otoritesi yıllardır bu oyunu oynuyor—Yeni Tayvan Doları'nı kasıtlı olarak düşük tutarak ihracatı küresel sahnede cazip hale getiriyor. Stratejik gibi görünüyor, değil mi? Ama işte ters tarafı: günlük çalışanlar bedelini ödüyor. Paranız yapay olarak ucuz kaldığında, ithalat pahalı hale gelir. Gıda daha maliyetli. Enerji faturaları yükseliyor. Gerçek satın alma gücü azalıyor. Bu arada, ihracat sektörü gelişirken, yerel yaşam standartları geride kalıyor. Tayvanlı çalışanların kendilerini haksız yere kısılmış hissetmelerine kimse kızabilir mi? Daha çok çalışıyorlar, ama maaşları daha az alım gücüne sahip. Klasik bir ikilem—yurt dışında rekabetçiliği artır, içerde tüketicileri sıkıştır. Kimsenin yeterince yüksek sesle sormadığı soru: bu sürdürülebilir mi, yoksa adil mi?