Teknoloji vizyonerleri şimdi çılgın bir fikri gündeme getiriyor: AI sistemlerini yörüngeye fırlatmak. Mantık? Derin uzay, Dünya yüzeyinin asla sağlayamayacağı kadar, bir milyardan fazla güneş enerjisine erişim sunuyor.

Bunu düşün. Yer tabanlı veri merkezleri enerji engellerine çarpıyor. Ama uydular mı? 24/7 filtrelenmemiş güneş ışığına maruz kalıyorlar. Bulut yok, gece döngüleri yok, şebeke kısıtlamaları yok.

Oyun şöyle işleyecek: önce yörüngede güneş enerjili AI altyapısını kurun, sonra yavaş yavaş daha da ileriye itmeye başlayın. Uzaya daha derinleştikçe, enerji mevcudiyeti üssel olarak patlayacaktır.

Elbette, bilim kurgu gibi geliyor. Ama Dünya'nın enerji şebekeleri yapay zekanın iştahıyla mücadele ederken, belki de cevap daha fazla karasal tesis inşa etmekte değildir. Belki de yukarı bakmaktır.