Hatırlıyor musunuz, açık internet hayali satıldığında? Şimdiye hızlıca ilerleyelim: giriş ekranları, CAPTCHA bulmacaları ve kimliğimizi kanıtlamamızı isteyen bitmek bilmeyen KYC formlarıyla dolu bir labirente hapsolduk.

Çevrimiçi her adım bir kontrol noktası gibi hissettiriyor. Burada kimlik bilgilerinizi gönderin. Orada telefonunuzu doğrulayın. Yeniden insan olduğunuzu kanıtlayın. Ironik olan ise, bu "açık" web'in, verilerimizden kar eden kapalı bir bahçe haline gelmiş olması.

Web3 bunun düzelteceği umuluyordu—merkeziyetsiz protokoller, kendi kendine egemen kimlik, aracıların olmaması. Ancak kripto dünyasında bile borsalar belgeler istiyor. dApps ise meta veriyi sızdıran cüzdan bağlantıları gerektiriyor. Acaba sadece bir gözetim modelini diğerine mi değiştiriyoruz?

Belki de gerçek dijital özgürlük, teknolojiyle değil—kontrolü yeniden ele almaya istekli olup olmadığımızla ilgilidir.